Vanmorgen rond 9 uur zaten we bepakt en bezakt weer in de auto. Druk programma vandaag. Juan, die we hadden ontmoet ergens op een parkeerplaats bij een mall, had ons verteld wat en waar we naar toe moesten gaan. 

De eerste stop was Siësta Key. De no. 1 beach in the USA. Nou als we er toch praktisch langs reden moesten we er ook maar stoppen. Mooi breed strand, wit zand en zeewater van ruim 30 graden. We zijn er niet precies achter welke checklist ze hebben gebruikt om te beoordelen of dit strand echt het beste strand van Amerika is. Wij vroegen het ons af. Later begrepen we dat vooral in de avond het erg gezellig moest zijn. Tja daar gingen wij niet op wachten. Op naar de volgende stop.

Venice. Venice was the place to be om te snorkelen. Zo we did. Het stadje opzich was best wel leuk. Mooie, goed verzorgde huizen met mooie tuinen. Het strand was wat smaller. Grijs achting zand en ook hier afzettingen voor de schildpadeieren. Snorkelen hebben we gedaan, maar om nu te zeggen dat het paradijs was, nou nee. Viel eigenlijk wel wat tegen. Het zeewater was er wel een graadje warmer.

Op naar de laatste stop, Sanibel Island. Het hotel was makkelijk te vinden. Zag er prachtig uit. Wel klein probleempje bij inchecken. Ze waren van plan 7 man in een 4 persoonskamer te plaatsen. Wij in ons beste Engels uitgelegd dat wij dachten dat dit niet geheel ging lukken. Bij het inchecken kregen we allemaal een schelpenzak. Dus moesten er wel schelpen te vinden zijn.

Prima kamers, kan niet anders zeggen. Koffers op de kamer, zwemkleren weer aan en op naar het strand. Prachtig parelwit strand, helemaal privé voor ons en heerlijk water. Geen beachboy, dus dat was voor sommigen onder ons teleurstellend. Op zoek naar schelpen. Mooie exemplaren gevonden al zeg ik het zelf. Een banded tulip, een Apple murex en een atlantic gigant cockle ( voor de kenners onder ons). Tijdens het zoeken werd er een dolfijn gespot door de dames, op nog geen 30 meter van waar wij zwommen. Super gaaf om dat mee te maken. Om 6 uur ging ook hier het strand dicht. Dus op naar de kamer en het zoute water er afspoelen. Alleen jammer dat een van de reisgenoten de douchekop te zwaar op de proef had gesteld. Gelukkig konden we bij de buren douchen. 

We hadden gelezen dat je bij de vuurtoren van het eiland kon eten. Volgens de mevrouw van de receptie was het niet al te ver, dus besloten we te gaan lopen. Het was al rond half negen dus we hadden wat haast. Onderweg vroegen we aan een paar fietsers of we zo goed liepen om bij de vuurtoren te komen. Ze bevestigen dit maar gaven wel aan dat het nog aardig ver was. Toch maar de auto gepakt. Dat was maar goed ook want er kon helemaal niet gegeten worden bij de vuurtoren. Bovendien viel de vuurtoren ook tegen. Was niet meer dan een ijzeren constructie met een lamp er bovenop. Uiteindelijk hebben we gegeten bij Island Cow. Super leuk restaurant.

Morgen nog een dag op dit bijna paradijselijk stukje Amerika.