Vandaag nog een dagje Sanibel Island. Vanmorgen goed ontbeten. American breakfast en pancakes. Goed gevuld gingen we op pad. We hadden gelezen dat je goed kon kanoën in Tarpon Bay. Dus op naar the recreation arena of Tarpon bay. Daar aangekomen besloten we een boot en een kano te huren. Echter hing er een onweersbui boven het gebied. De mensen die al aan het kanoën waren, werden terug gehaald van het meer. Op de sonar zagen we dat de bui zich in onze richting bewoog. Er zat niets anders op dan te wachten.

Duurde nog een uur voordat we mochten varen. We besloten daarom om verderop te gaan kijken. Captiva was een gebied waar je hele mooie stranden en schelpen kon vinden. Captiva is een eilandje aan Sanibel Island vast geplakt. Het probleem was echter dat we geen parkeerplaats konden vinden. Nu moet ik zeggen dat er ook wel erg weinig parkeergelegenheid was. Zowel aaan het eind als aan het begin van het eiland waren de parkeerplaatsen vol.

Dan maar terug naar Tarpon Bay. Het weer was beter dus de verwachting was dat we konden gaan varen. Na de nodige papieren ingevuld te hebben, je moet overal voor tekenen zodat je ze niet kan aanklagen mocht daar aanleiding voor zijn, gingen de twee jongsten van ons gezelschap een kano trail doen door de mangrove. Een uurtje deden ze er over. Spierpijn in de schouders, vliegende vissen en een ontmoeting met een zeekoe was het resultaat. De oudjes gingen met de boot kris kras door Tarpon Bay. Op zoek naar dolfijnen. En verdomt als het niet waar was, doken er drie dolfijnen voor onze boot het water uit. Drie vinnen en een stukje neus. Fantastisch gezicht. Zo onder de indruk dat we helemaal vergaten foto's te maken. Uiteindelijk hebben we toch een vin op de foto gekregen. Weer een bijzondere ervaring rijker. De jongste van het stel waren uit gekanood. Via de boordradio kregen we het bericht dat er twee dames graag opgehaald wilden worden uit de ballenbak, euh de steiger.

Dames opgepikt en nog een keer terug naar het gebied waar we de dolfijnen hadden gespot. Bijna werd het petje van de oudste onder ons van zijn hoofd geplukt door een pelikaan. Verder zagen we links en recht pelikanen laag vliegend over het water, zoekend naar verse vis. Zo nu en dan zag je een pelikaan een rare duik nemen om een vis te pakken. Apart gezicht was dat.

Ook nu weer hadden wij het geluk dolfijnen te zien. Regelmatig zag je de rugvin weer boven komen. Blijft een fascinerend gezicht. Iedereen tevreden en voldaan. Tijd om terug te gaan.

Bij het hotel snel wat drinken en nog een paar uurtjes op het strand door brengen. Het was tenslotte mooi was weer. Eens kijken wat onze oogst was deze middag. Naast de gebruikelijke schelpen die we gisteren ook al hadden gevonden was de special van de dag, de zee ster. Mooie exemplaren werden er door de mannen gevonden. Normaal zie je ze opgedroogd in een souveniers winkeltje liggen, maar deze waren dus echt. Grappig om te zien hoe ze hun armen bewogen en de, noem het stekeltjes, bewogen. Na de nodige foto's genomen te hebben hebben we de ster weer terug gegeven aan de zee.

Tijd om op zoek te gaan naar een restaurant. Dit keer gingen we voor de pizza. Pizza eten in American is leuk. Je kan namelijk kiezen hoe groot je de pizza wil: 10", 14" of 18". 18" is echt groot. Met een groep van 7, moesten twee 18" pizza's wel lukken. Nou met gemak gingen ze op. Er was zelfs behoefte aan meer.

Morgen gaat de reis weer verder. Fort Lauderdale staat op het programma. Flink stukje rijden. Dus tot morgen.