Vanmorgen om 7 uur ging de wekker. We moesten immers naar New Orléans. Een goede 8 uur rijden. Van onze reisbureau mannetje hadden we het advies gekregen om via Natchez te rijden. Hier waren nog oude plantages te zien. Dus ging de reis eerst naar Natchez. Vanaf Jackson, een vrij grote plaats onder Memphis, volgden we de Natchez tracé Parkway. Een voetpad wat eeuwenlang door de indianen werd gebruikt. Naast wat historische stopplaatsen met wat tekst en uitleg over wat er zoal gebeurd was op die plaats, was er niet veel te zien. Bij een van de stops kwam een van onze reisgenoten nog oog in oog te staan met een plaatselijke spin. Bleek een banaan spin te zijn. Die moest je vooral niet boos maken.

In Natchez gingen we op zoek naar een plantage. We vonden er een. Een statisch heren huis, met wat kleine houten, barak achtige huisjes in de achtertuin. Het verhaal ging dat dit de eerste katoen plantage was uit deze buurt. De kleine huisjes boden per compartiment, onderdak aan een kleine 20 slaven. Verderop in Natchez moesten hoge meer plantages zijn. Die hebben we echter niet gevonden.

Onderweg naar New Orléans kwamen we in slecht weer. Weinig zicht. Amerikanen gaan met knipperlichten rijden of stilstaan langs de weg. Liever stoppen ze nog onder een brug om te wachten dat de bui over is. Het kan ook zijn dat de ruitenwissers stuk zijn.

Rond half zes stopten we voor ons hotel. Midden in downtown New Orleans. Een auto was niet echt handig om te hebben in New Orleans omdat a: je 35 dollar voor parkeren moest betalen en b: je overal voor parkeren moest betalen. Maar ook omdat we het zo hadden gepland, werd de auto terug gebracht naar het vliegveld van New Orleans.

Terug van het auto wegbrengen besloten we ergens iets te gaan eten. Vanuit het hotel liep je eigenlijk gelijk Bourbun Street op. Vergelijkbaar met Hollywood in Nashville en Beale street in Memphis. Allen hier in New Orleans leek het wel of je in de roze buurt loopt. Veel strip tentjes en andere duisteren kroegjes. Wel gezellig. Alleen jammer dat de straat was opengebroken.

We hebben gegeten bij een typisch New Orleans restaurant. Ik ging voor de Jambalaya, een plaatselijke lekkernij. Het bleek een soort paella te zijn. Gekleurd rijst met garnalen, stukjes vlees en verschillende groenten.Prima te doen. We hebben ook nog even kort voor Tessa gezongen. Het restaurant had een taartje met en kaarsje geregeld.

Na het eten weer terug naar ons hotel. Onderweg nog in een parkeergarage geweest. Bleek op de zesde laag van de garage een hal te zijn vol met amusement spelletjes. Je kon het O gek niet bedenken of het stond wel in die hal. Je kon tokens verdienen en die dan omruilen voor prijzen. Er zat zelfs een restaurant bij. Nog nooit zoiets gezien, en al dat geluid!

Morgen gaan we New Orleans ontdekken. In ieder geval met een oude radar boot over de Missisippi. We gaan het morgen weer zien.