Heerlijke bedden hadden ze in het hotel. We werden pas rond half negen wakker. Het ontbijt was prima. Vergelijkbaar met de twee andere ontbijtjes die we hadden gehad in Nashville en Memphis.

We besloten dit keer niet te gaan voor de hop on hop off bus maar voor de Streetcar. Dit zijn 4 lijnen met een soort trams, maar dan een kortere versie. De trajecten lopen vooral door downtown New Orleans. Ze worden elektrisch aangedreven en zien er erg oud uit. Voor 3 dollar mag je 24 uur reizen met deze streetcars. Voor ons hotel lag ook een stuk traject. We besloten daarom maar die tramte nemen. Het bleek de oudste nog in werking zijnde straat trolley, of tram hoe je hem ook mag noemen. "The St. Charles line"genaamd. Begon met gebruik in 1835 als de Carrollton Line van het N.O. & Carrollton Railroad, aangedreven door stoom, paarden/ ezel,voordat de elektrische aandrijving in 1893 zijn intrede deed. De route gaat voornamelijk over de St. Charles ave. Langs de route waren mooie oude huizen, koloniale huizen te zien. Echtvan die huizen die je verwacht in New Orleans.Huizen met een veranda aan de voorzijde met daar natuurlijk schommelstoelen op en een schommelbank. Echt prachtige huizen waar je zo in zou trekken. Kosten: om en nabij 1 miljoen dollar, met de huidige koers 8-9 ton. Het overwegen waard.

Het meest opmerkelijke van de streetcar is het eindpunt. Bij het eindpunt gebeurd het volgende. De bestuurder pakt zijn twee losse handels waarmee hij de streetcar bestuurd. De linker is voor het gas en de rechter voor de rem. Gas geven is eigenlijk meer stroomtoevoer. Hij loopt naar de voorkant en laat een touwtje vieren waardoor de arm vanachter een haakje op de spanningsleiding wordt geplaatst. Dan loopt hij naar de achterkant van de streetcar en trekt daar aan het touwtje wat daar hangt. De arm, die voor de de stroom toevoer zorgt, wordt naar beneden getrokken en achter een haakje geklemd. Hij stapt in en plaatst de twee handels. Zo is de achterkant opeens voorkant geworden. Nu komt het mooiste. De rugleuningen van de bankjes in de tram kun jegewoon naar achteren klappen zodat de zitbanken weer in de goede positie staan en je ook zo voorruit rijdt. Slim systeem!

We stapten bij Audubon Park en Zoo uit. Het park was erg mooi. Het stond vol met Audubon eiken.De eerste bomen waren rond 1884 gepland. Er wordt gezegd dat de eerste bomen in twee rijen zijn neergezet om zo een soort opgang te maken voor de Etienne de Bore's plantage. Een van de eerste plantages in New Orleans,Het park kun je wel een beetje vergelijken met het centraal park in New York. In het Audubonpark stikt het van de eekhoorntjes. Ook wordt het veel gebruikt door hardlopers. Verder was het apart te zien dat op sommige eiken een soort varen groeide. Het leek net of de eik kleren aan had.

Aan de andere kant van het park lag de zoo. Helaas was deze maar tot 5 uur open. We moesten om 2 uur bij de Mississippi rivier zijn want we hadden een cruise geboekt met de stoomboot. Dat werd dus te krap. Met de streetcar gingen we naar de haven, het eindpunt van de streetcar.

De Natchez lag al aan de kade. We moesten om 2 uur aan boord. Het schip wordt door middel van stoom aangedreven. Achter het schip hangt een enorm schoepen wiel die eigenlijk voor de voortstuwing zorgt. De tocht duurde zo twee uur. Onderweg werd er uitleg gegeven van de omgeving. Tegenwoordig komen er grote zeeschepen binnen die voor anker liggen te wachten totdat ze aan de beurt zijn. Verder viel op dat er enorm veel gebruik gemaakt werd van duwboten die grote platte duwbakken verplaatsten.

Na wat plaatselijke lekkernijen beproeft te hebben zijn we terug gegaan naar ons hotel. Morgen gaat om half zes de wekker want onze laatste stop komt er aan. Ons vliegtuig vertrekt rond 8 uur richting Dallas.

Tot morgen