Vanmorgen konden we tot 9 uur ontbijten. Vele mede gasten van het hotel hadden de zelfde gedachten met als gevolg een lange rij voor het buffet. Het buffet was niet anders dan die van ons vorige hotel.

Na het ontbijt te voet naar het verkooppunt van de hop on hop af bus. Leek ons ook hier weer de beste manier om Memphis te leren kennen. Alleen hier in Memphis ging het toch anders. Er werd via de walki talki een busje opgeroepen die ons naar het verzamelpunt bracht van de tour. Bij het verzamelpunt mocht je binnen wachten. Het was een beetje smoezelige ruimte. Er stonden 10 stoelen in 2 rijen van vijf, in een bioscoopopstelling voor een tv waarop het nieuws aan stond.

De bus bracht ons rechtstreeks naar graceland omdat 4 medepassagiers hier naar toe wilden. Niks tour gewoon rechtstreeks. Graceland, wat een commerciële vertoning was dat zeg. Ik weet niet hoe en waar ik moet beginnen. Ten eerste rij je al op de Elvis Presley Boulevard. Steven, the driver, vertelde dat alles wat aan deze boulevard lag/ was eigendom is van the Presley famaly. Graceland zelf zag je niet, althans de villa. Nee daarvoor moest je parkeren op een enorme parkeerplaats vlak voor een soort ingang met een boog waarop stond "welkome to graceland". Wilde je echt in de buurt van je idool zijn dan kon je een kamer boeken in een van de hotels ( Hartbrake Hotel, hoe origineel!) of op de camping tegenover graceland een plekje zoeken. Tegen flinke betaling kon je een bezoekje brengen aan het landgoed en alles wat maar met Elvis te maken heeft. Wel konden we zijn privé vliegtuigen zien staan. Voor de rest was alles verborgen achter hekken of gebouwen.

Na de stop bij Graceland gingen we weer richting downtown. Steve, the driver, was een man van weinig woorden. Althans in het begin. Ik denk dat het te maken had met het feit dat hij niet door had dat we allemaal familie waren. Toen hij dat door had ging Steve los. Hij vertelde dat hij uit Detroit kwam en dat zijn baas hem 36000 dollar had geboden om in Memphis te gaan werken. Dat heeft hij dus gedaan. Hij vertelde dat Memphis een arme stad was. Waar geen tax voor wordt betaald wordt ook niet opgeknapt. Dat was te zien en te voelen aan de huizen en de wegen. De wegen waren niet al te best. Jonge mannen liepen op straat met hun broek op half zeven. Bij toeristische dingen zag je veel zwervers. Do you have the money than you get Your honny. Lot of money lot of honny. Als het sneeuwde in Memphis, en dat gebeurde niet vaak, werd de stad op slot gegooid. Kunnen ze niet aan, sneeuw. Lijkt Nederland wel zeiden wij nog.
De volgende stop was Sun studio's. Dit was de studio waar Elvis zijn eerste opname heeft gemaakt. Vroeger had huize Presley het niet zo breed. Elvis was de eerste van het gezin die een high school kon en heeft afgerond. Zijn diploma hangt in de studio. Er werd maanden gespaart om aan het geld te komen om Elvis zijn eerste opname te kunnen betalen. Toen hij eindelijk het geld had, ging hij naar naar Sun Studio. Op het moment dat hij naar binnen stapte, stapte Sam Phillips, de oprichter van Sun Studio, net naar buiten. Pech voor Elvis zou je zeggen. Maar Elvis had het geluk dat Marion Keisker, een soort secretaresse van Sam, ook wist hoe je de opname apparatuur werkte. En zo werd de eerste opname van Elvis een feit. Sam vond het genre wat Elvis zon maar niks. Het heeft uiteindelijk meer dan een jaar geduurd voordat Elvis een voet binnen de studio deur kreeg. Het was het eigenwijze karakter, of doorzettingsvermogen van Elvis wat de doorslag gaf. Na de volgende afwijzing, de twee begeleidingsspelers waren al naar buiten gelopen, pakte Elvis een gitaar en speelde that's all right. Een ster was geboren. Mede dankzij het in die tijd radioprogramma van de WHBQ waarin de presentator je als artiest kon maken of breken. Elvis werd die dag gemaakt. Het plaatje werd wel 30 keer gedraaid. De studio wordt nog steeds gebruikt. Ook BB King, Jerry Lee Lewis, en zelfs U2 hebben er opnamen gemaakt. Het drumstel wat U2 gebruikte met de opname hebben ze als dank laten staan.
Next stop, Bass Pro Shops, Outdoor World. Of zoals de boog boven de weg aan geeft: Welcome to sportsman's paradise. Nou inderdaad. Als je van vissen of jagen houdt is thuis the place to be. Visspullen, zoveel en uitgebreid heb ik het nog nooit gezien. Van dobbertje tot en met een complete visbootjes. Nou zeg maar boot. Voor een kleine 30000 dollar had je een bootje waar menig visser in Nederland een moord voor zou plegen. Leasen kon natuurlijk ook, voor 250 dollar per maand was de boot voor voor jou. We spraken met een visser. Hij vertelde dat er Amerikanen zijn die catfish vangen met blote handen. Catfish leggen eieren in ondiep water en maken kuilen om hun eieren in te legen. Vissers gaan naar deze plaatsen toe en steken hun handen in deze kuilen. Om hun eieren te verdedigen bijten de vissen van zich af en dus is de arm van de visser. Op dat moment trekken de vissers hun handen met de catfish uit het water en gooien de vis aan boord van hun boot.
Voor het jagen hebben ze ook alles. Van een kogeltje tot en met een complete gecamoufleerde slaapplaats in een tent met alles wat je nodig hebt om een paar dagen van huis te blijven.
Geweren, pistolen, kruisbogen, you name it they've got it. De verkoper vertelde dat hij zelf 7 geweren/ pistolen thuis had, geladen! Hij had nergens een vergunning voor. Ging vaak weekends er op uit om te jagen. Geen vergunning voor nodig! Hij gaf aan dat er zelfs mensen nu om je heen, lopen met een pistool, weliswaar onzichtbaar, op zak. Ongelofelijk! Het gebouw waar dit alles was gehuisvest was in de vorm van een piramide gebouwd. Je kon met een lift naar boven om zo de stad te kunnen overzien. We besloten vanavond terug te gaan en dat dan te gaan doen.
Omdat de piramide dicht bij ons hotel lag zijn we naar huis gelopen. Onderweg liepen we nog onder de brug over de Missisippi door. De brug had twee bogen en worden door de locale bevolking ook wel de borsten van Dolly Parton genoemd. Verderop was nog een gebouw waarin twee grote beelden stonden van Elvis en BB King. Na de nodige foto's naar het hotel. Het was bijna 5 uur US time, wat betekende dat Tessa in Nederland jarig zou zijn.
Na voor Tessa gezongen te hebben en ons opgeknapt te hebben zijn we terug gegaan naar de piramide. Je kon er namelijk ook eten hadden we gezien. Fish and chips werd het deze keer. Na het eten met de lift naar de top van de piramide om te genieten van het prachtige uitzicht over de stad met een aardige zonsondergang.

Op naar het hotel. Vroeg naar bed want morgen gaat de reis weer verder. New Orleans is de volgende stop. Het wordt een aardig stukje rijden morgen.