Nashville

Vanmorgen de dag dat we van boord moesten. Al vroeg, rond 6 uur, was het schip al in Miami. Niet veel later meerden we aan. Wij sliepen nog toen dat plaats vond. We moesten ons om 11 uur melden in het theater om vandaar de wal op te worden begeleid. Nog even snel een ontbijt scoren en op naar het theater. Een uurtje later stonden we bij Miami AirPort. Het inchecken van de bagage ging vrij vlot. Buiten was er al een mogelijkheid gemaakt om je bagage in te checken.

We wisten dat er een hele grote Mall was in Miami. Er moest een shuttle busje rijden van en naar deze Mall. We hadden 3 uur om ons te vermaken. Het busje kwam rijkelijk laat en reed ook nog eens om. Hierdoor raakten we het vertrouwen in een goede afloop wel een beetje kwijt. We besloten daarom maar kort in de Mall te blijven. Voor het geval dat er iets mis zou gaan op de terug weg. Rond 2 uur waren we weer terug op het vliegveld van Miami. Bleven heen en weer lopen omdat er problemen waren bij de paspoort controle. Uiteindelijk na check, check dubbelcheck door de douane en op naar de gate. Moesten met een onbemand shuttle treintje naar een ander gebouw.

Inchecken ging snel, het bleek een klein toestel te zijn waarmee we vlogen. Ik denk dat er nog geen 80 passagiers in zaten.

Voor boarding nog even kort gefacetimed met de rest van de familie in Salou. Alles ging goed in dat verre Spanje.

Na een kleine 1,5 uur landen we in Nashville, onze volgende stop op deze reis. Na een wat turbulente vlucht en een uur tijdsverschil er bij ( nu 7 uur verschil met Nederland) kwamen we in een wel hele groene omgeving.

Wachtend op de shuttle bus voor ons hotel, bleek er helemaal geen shuttle bus te gaan. Dus dan maar met de taxi naar het hotel. Onze reisagent had ons dat geadviseerd omdat het hotel vlak bij downtown Nashville lag. Niets aan gelogen kwamen we achter. 20 minuten lopen en we liepen op Broadway, of te wel de strip van Nashville. Wat een leuke straat. Overal neon reclame, tentjes waar bandjes speelden, winkels vol met typische cowboy achtige laarzen. Je kwam echt oren en ogen te kort. Super gezellig en druk waar je ook keek. Enorm veel vrijgezellenfeestje, vooral van de vrouwelijke kant. Dat gebeurde dan op bierfietsen, of verbouwde picknick- up trucks waar de jeugd dan in de achterbak het nodige drank nuttigde.

Nashville, top stad.

Morgen gaan we de stad echt verkennen. Met de hop onhop offbus crossen we dan de stad door om zo nog meerte weten te komen van de stad.

Paradise Island

Nasua, Bahama's paradijselijk stukje aarde.

Al vroeg stonden we klaar om van boord te gaan. We hadden geen tour geboekt dus waren vrij om te gaan waar we wilde. We zouden 6,5 uur aan wal blijven liggen. Op de kade besloten we naar paradis Island te gaan. Voor 8 dollar zouden we heen en weer gebracht worden met een bootje. Oud aggenebes bootje vol met toeristen, 20 minuten varen. We legden aan onder een brug. Gelijk van de boot af stonden de kraampjes al op ons te wachten met toeristische artikelen. Petjes, t- shirts en ga zo maar door.

Een klein stukje lopen bracht ons naar Atlantis, een super de lux hotelcomplex. Daarvoor lagen de meeste mooie privé plezierjachten van de plaatselijke jetset. Door het hotel lopend viel je van de ene verbazing in de andere. Alle topmerken hadden een winkeltje. Uiteindelijk liepen we zo het openbare strand op. Door de hitte moesten we wel verplicht een parasol nemen. Na wat afdingen werd er eentje voor ons opgezet.

Het snorkelen viel tegen. Niet veel vissen gezien, dus dat was jammer. Na twee uur besluiten we weer terug te gaan naar het schip. Dus weer terug lopen naar de Ferry. Zowel op de heen en terug reis werd er het een en ander verteld over de omgeving. Zo hebben we het huis gezien van Nicolas Gage, Mick Jagger en we weten waar Ann Nicole Smit is overleden. Ook weten we dat de Michael Jackson suite in het Atlantis hotel, dat is de verbindingsbrug tussen de twee hotel torens, 25000 dollar per nacht kost en dat je die alleen maar per 4 nachten kunt boeken. Een huis wat te koop stond moest minimaal 4 miljoen dollar opleveren, moetje nog wel een miljoen bij betalen om het op te knappen. Bovendien liepen er geen wegen dus alarmdiensten konden je niet bereiken. De vraag is dan ook of je daar gelukkig zou worden.

Terug op de kade zijn we kort even door de markt gelopen. Dat was een overdekte markthal van heel veel het zelfde. Petjes, T-shirts en ga zo maar door. Een stukje verderop was weer een stukje strand waar we weer even kondensnorkelen. Hier was beduidend meer te zien qua flora en fauna. Weer mooie vissen voor in je aquarium voorbij zien zwemmen. Een uurtje later waren we weer aan boord van het schip.

Het oude San Juan

Vanmorgen rond 7 uur werd ik wakker omdat de boegschroeven werden aangezet. Betekende dat we aan het aanleggen waren. Gisteren kregen we het scheepsjournaal waarbij tevens een brief zat van onze vertrektijd voor onze excursie. Eigenlijk was het geen excursie maar een activiteit. We zouden gaan zip linen. Of zoals ze hier aan boord het noemen: canouing. Je wordt dan in een harnas gehesen, twee rol controles en wat carabijnhaken, helm op en handschoenen aan, via twee kabels naar beneden. Van boom naar boom, via een platform over de toppen van de bomen van het regenwoud. We moesten ons 10:45 uur melden in de bar om vervolgens als groep te vertrekken. Maar zover was het nog niet.

Na een wederom stevig ontbijt gingen we van boord. Marjo had een stadstour geboekt, de andere zes gingen het oude SanJuanverkennen. Omdat het handig is een foto te maken van een stadsplattegrond als je er zelf geen bij je hebt, besloten we deze eerst te zoeken. Op het moment dat wij de foto wilde maken kwam een alleraardigste man naar ons toe om een papieren versie van de stadsplattegrond te geven. Hij vertelde ons waar we naar toe moesten gaan. Bijvoorbeeld de oude verdedigingswerken die de oude stad moesten bewaken voor aanvallen vanuit zee! Ook vertelde hij dat hij vroeger drugsdealer was geweest maar nu een restaurant runde.Toen wij hem vertelde wat wij gingen doen zij hij nog dat er vorige week nog een oudere vrouw was overleden tijdens het afdalen. Grandma didn't make it! Op aanwijzing van onze drugsbaron zijn we richting de oude verdedigingsmuren gelopen.

Rond 10 uur weer aan boord, tassen pakken en naar het verzamelpunt. Met een groep van 25 medeslachtoffers in een busje, op weg naar ons nieuw avontuur.

Over slechte wegen, wederom zonder stoplichten, kwamen we op de plaats van bestemming. Via bewaking werden we doorgestuurd. Na wat steile klimmetjes van de derde categorie, kwamen we op een terrein ergens in het regenwoud. Na onze gordels aangemeten te hebben gekregen gingen we met een skilift naar boven. Daar aangekomen moesten we een stukje lopen om bijde eerste afdaling te kunnen komen.Na de nodige instructies en check, check, dubbelcheck konden we onze eerste zipp line ervaring in de statuten bijschrijven. Een aparte ervaring moet ik zeggen. Hoog boven de grond, in een best wel pittige snelheid, roetste je van boom (platform) naar platform. Heel apart om mee te maken. Het remmen vonden de meesten welk het engste. Door met je handpalm geleidelijk op de kabel te drukken remde je af. Was in eerste instantie wel wennen. Iedereen heeft de tocht met goed gevolg afgelegd. In totaal hadden we 8 lijnen in ons parcours. Super ervaring. Smaakt naar meer.

Rond 3 uur waren we terug op de boot. We zouden rond half vijf vertrekken. De meesten hadden trek gekregen, dus gingen we snel wat eten. Na het eten snel naar het hoogste dek om te zien hoe we vertrokken vanuit de haven van Puerto Rico. Op naar de volgende stop: Nassau. Maar daarvoor moeten we wel een hele dag op zee overbruggen.

Tot morgen.

Eindelijk vaste wal

Vanmorgen weer eens de wekker gezet. Na twee dagen op zee was het tijd om aan wal te gaan.  We moesten vroeg op omdat we St Maarten naderde. Er lag nog een cruise schip voor ons die ook aanmeerde. Rond 9 uur konden we van boord. We besloten een taxi te nemen naar Soho Beach. Het verste punt waar we naar de landende vliegtuigen konden kijken. Spectaculair om te zien en zo dicht bij. Het strand was heel smal en tevens zeer steil. Binnen een meter stond je al tot je middel in het water. Ook bleek dat we er prima konden snorkelen. Fantastisch alsof je in een aquarium aan het zwemmen was. We hebben echt hele mooie vissen gezien. Een soort zebra visjes, een paars visje met een gele staart, zee egels en een zeester. En nog veel meer wat niet valt te beschrijven.

Na nog enkelen vliegtuigen binnen zien komen, en er zelf eentje over ons heen vertrok zijn we met de taxi weer terug gegaan richting Philipsburg, via het fort van Amsterdam. Als onze koning naar Sint Maarten komt, slaapt hij op fort Amsterdam. Moesten we even checken dus.

Fort Amsterdam stamt uit 1631. Er was ook niet veel van over. Er stonden nog wat oude kanonnen. Je had wel een fantastisch uitzicht over de zee. Moet vroeger wel een strategisch punt zijn geweest.

De weg werd vervolgd naar Philipsburg. Het stadje vlak bij de cruise terminal. Er waren een paar dingen die opvielen bij ons verblijf op St Maarten. Onderweg zag je nergens, maar dan ook nergens stoplichten. Bij elke mogelijke risico werd (daarom) getoeterd, of als er een collega taxichauffeur voorbij kwam.

Philipsburg was een aardig stadje met veel tax free winkels. Heel veel juweliers, drankwinkels en casino's. In een klein steegje vonden we het kleinste kroegje van de wereld. Nou daar was niets aan gelogen. De foto's spreken voor zich. Aan een soort net hingen allemaal bh's. Deze waren achtergelaten door diverse toeristen. Voor elke bh ging er 5 dollar naar het fonds tegen borstkanker. Toevallig had Leona haar bh bij haar voor eventueel na het zwemmen aan te doen. Deze hangt nu in de kleinste bar op Sint Maarten.

Rond 4 uur waren we terug op het schip, een fles rum van Sint Maarten voor 5 dollar en wat cola voor de mix rijker. Goedkoop dronken worden zei de verkoper nog. Morgen brengt het schip ons naar Puerto Rico. Rond 8 uur worden we daar verwacht aan te meren.

Zee zee en nog een zee

Vandaag de eerste echte volle dag op zee. Links zee, rechts zee, voor zee, Achter zee. Vanmorgen eerst de sportzaal in. 4 km hardlopen met uitzicht op ..... juist de zee. De dames op de fiets.. Ff douchen en aan het ontbijt.

Zo'n dag op zee is niets anders dan je zelf afkoelen in een van de aanwezige zwembaden op het dek. Jazeker het schip heeft namelijk 4 zwembaden, een waterglijbaan en een kleine twintig ( veel te warme (37 graden)) whirlpools.

Nu we toch metde cijfertjes bezig zijn. Het schip MSC Divina is ruim 330 meter lang en bijna 40 meter breed. Het heeft 26 liften en telt 18 dekken/ lagen. Er zijn ruim 4300 passagiers en 1400 crew members aan boord. Verder heeft het schip een theater, bioscoop, casino en duty free shops (geen duty free prijzen overigens). Een sports arena met een heus voetbalveld(je) met tribune en een basket.

Aan boord zijner 11 bars, 9 restaurants en 5 buiten bars. Je begrijpt dat de keuze reuze is. Als je wilt rol je van het ene buffet, in het andere buffet. Ik heb gehoord dat er 20000 maaltijden per dag worden bereid.

De gehele dag door is er wel ergens iets te doen. Vervelen zit er niet bij. In de avond rond zes uur stond het diner weer gepland. Elke avond een ander thema. Vandaan was het gala. Mooi te zien dat mensen daar aandacht aan schenken.

Morgen weer een dag op zee. Tot morgen.

Op de boot, een hele grote boot

Vandaag moesten we nog een klein stukje naar het zuiden. Een klein uurtje rijden naar the port of Miami. Daar liggen de cruise schepen te wachten voor de afvaart. 5 grote jongens lagen aan de kade. Die van ons lag als laatste afgemeerd. Bij de gate hebben we de dames afgezet met de koffers. De auto moest nog terug naar het vliegveld. Altijd goed geregeld bij het autoverhuurbedrijf. Borden volgen bij het vliegveld, kind kan de was doen. Bij het inleveren wordt een barcode gescand en de milestand werd opgenomen, dat was alles. Van de mannetjes die de auto controleerde begrepen we dat we met een shuttle bus weer terug konden naar de haven van de cruiseschepen. Ff wachten dan maar op de bus.

De dames hadden de koffers al ingecheckt dus dat was mooi. Na check, check dubbelcheck en een foto, konden we dan eigenlijk aan boort. Het pracht en praal komt je tegemoet. Na een korte snuffelronde gingen we naar het lopend buffet. De keuze was reuze. Niet normaal wat je allemaal kon kiezen. You name it, they've gotit.

Rond drie uur konden we onze hut in. Grappige constructie. Twee eenpersoons bedden in het midden van de hut. Twee klapbedden daar schuin boven. Met een trapje naar boven om te slapen. De beide mannen voelde zich weer jong!Heel efficiënt ingericht. Dit was ons hotel voor de komende week. Koffers uitpakken en eens kijken wat we allemaal mee genomen hadden.

Met het diner hadden wij de eerste zitting. Dat betekende dat we rond zes uur aan tafel gingen. Je hebt je vaste tafel en ook je vaste bediening. Een water / Bread boy die alleen maar het water en het brood aan het bijvullen was. Een hoofdoberdie de bestelling op nam. Het was a lacarte, en de keuze was weer reuze. Het eten was prima en snel opgediend. Vol bewondering gekeken naar de manier van bediening. Bladen vol en ik bedoel echt vol met de bestelde gerechten werden op een centraal punt afgeleverd om vervolgens uitgeserveerd te worden. Inmiddels waren we los van de kade en onder begeleiding na een politieboot onderweg naar open zee.

Na het eten even een rondje gelopen over het schip. In het theater waren de voices aan het zingen. Het theater ziet er groter uit dan de schouwburg in Velsen. Het was wel aardig wat de voices te gehore brachten.

Voordat we naar onze hut gingen deden we nog een cocktailtje om de eerste dag op zee af te sluiten.Tomorrow na other day at the sea.

Fort Lauderdale

Vanmorgen om 9 uur stonden onze koffers weer klaar. Het wordt steeds meer proppen in onze iets te kleine auto. Ook vandaag was het ons weer gelukt. Eerste stop was weer de wallmart. Natuurlijk moest eerst ons ontbijt gekocht worden. Ook nu weer de ogen uitgekeken wat je allemaal kan kopen. Vandaag viel onze oog op de bbq. Je kon een aardige bbq kopen voor nog geen 200 dollar. Bij alles wat we zagen en we eigenlijk zouden willen kopen, zeiden we " dat past wel in de container van Juan. Juan was de man van de parkeerplaats. Hij kon er voor zorgen dat je spullen per container, waar ook ter wereld, werden vervoerd. Altijd handig zo'n mannetje.

De volgende stop was (voorlopig) de laatste outlet store. Deze was echt de grootste die we tot nu toe hadden gezien. Onderweg kwamen we in noodweer terecht. Het regende zo hard dat je nauwelijks wat kon zien. Auto's gingen met alarmlichten rijden. Blijkbaar was dat normaal hier.

Natuurlijk met tassen vol kleding zaten we een paar uur later weer in de auto. Het wordt wel steeds krapper in de auto door al die extra tassen.

Na een uitgebreide lunch in de auto, gingen we op weg naar Fort Lauderdale. Een kleine 2 uur rijden. Eigenlijk doorkruisen we vandaag de onderkant van Florida, van oost naar west. De route loopt via de Everglades, dus wie weet kunnen we nog een krokodil spotten. Hopend op een platgereden krokodil, zodat we een tasje kunnen laten maken. Helaas was er aan weerskanten een goed hekwerk geplaatst. Ging hem niet worden.

Het hotel, Ocean Sky Resort, lag aan zee. Wederom een prima kamer. Na inchecken even het strand verkend. Ook hier volop afzettingen voor de schildpadden. Voor het avondeten besloten we een stukje verderop te kijken. Er was een pier zichtbaar, daar zou vat wel wat te eten zijn. We hebben inderdaad heerlijk gegeten vlakbij de pier.

Morgen kunnen we vanaf 11 uur inchecken bij het cruiseschip. Het kan zijn dat vanaf morgen het dagelijkse bulletin niet goed te lezen is. Er is beperkt WiFi aan boort van het schip. De eerste twee dagen zitten we zowiezo op zee. Dus de verhalen zullen niet sprankelen van veelzijdigheid. Maar ja jeweet het nooit wat er de loveboot gebeurd. Pas de derde dag leggen we aan bij St. Maarten.

Tot snel.

Op zoek naar dolfijnen

Vandaag nog een dagje Sanibel Island. Vanmorgen goed ontbeten. American breakfast en pancakes. Goed gevuld gingen we op pad. We hadden gelezen dat je goed kon kanoën in Tarpon Bay. Dus op naar the recreation arena of Tarpon bay. Daar aangekomen besloten we een boot en een kano te huren. Echter hing er een onweersbui boven het gebied. De mensen die al aan het kanoën waren, werden terug gehaald van het meer. Op de sonar zagen we dat de bui zich in onze richting bewoog. Er zat niets anders op dan te wachten.

Duurde nog een uur voordat we mochten varen. We besloten daarom om verderop te gaan kijken. Captiva was een gebied waar je hele mooie stranden en schelpen kon vinden. Captiva is een eilandje aan Sanibel Island vast geplakt. Het probleem was echter dat we geen parkeerplaats konden vinden. Nu moet ik zeggen dat er ook wel erg weinig parkeergelegenheid was. Zowel aaan het eind als aan het begin van het eiland waren de parkeerplaatsen vol.

Dan maar terug naar Tarpon Bay. Het weer was beter dus de verwachting was dat we konden gaan varen. Na de nodige papieren ingevuld te hebben, je moet overal voor tekenen zodat je ze niet kan aanklagen mocht daar aanleiding voor zijn, gingen de twee jongsten van ons gezelschap een kano trail doen door de mangrove. Een uurtje deden ze er over. Spierpijn in de schouders, vliegende vissen en een ontmoeting met een zeekoe was het resultaat. De oudjes gingen met de boot kris kras door Tarpon Bay. Op zoek naar dolfijnen. En verdomt als het niet waar was, doken er drie dolfijnen voor onze boot het water uit. Drie vinnen en een stukje neus. Fantastisch gezicht. Zo onder de indruk dat we helemaal vergaten foto's te maken. Uiteindelijk hebben we toch een vin op de foto gekregen. Weer een bijzondere ervaring rijker. De jongste van het stel waren uit gekanood. Via de boordradio kregen we het bericht dat er twee dames graag opgehaald wilden worden uit de ballenbak, euh de steiger.

Dames opgepikt en nog een keer terug naar het gebied waar we de dolfijnen hadden gespot. Bijna werd het petje van de oudste onder ons van zijn hoofd geplukt door een pelikaan. Verder zagen we links en recht pelikanen laag vliegend over het water, zoekend naar verse vis. Zo nu en dan zag je een pelikaan een rare duik nemen om een vis te pakken. Apart gezicht was dat.

Ook nu weer hadden wij het geluk dolfijnen te zien. Regelmatig zag je de rugvin weer boven komen. Blijft een fascinerend gezicht. Iedereen tevreden en voldaan. Tijd om terug te gaan.

Bij het hotel snel wat drinken en nog een paar uurtjes op het strand door brengen. Het was tenslotte mooi was weer. Eens kijken wat onze oogst was deze middag. Naast de gebruikelijke schelpen die we gisteren ook al hadden gevonden was de special van de dag, de zee ster. Mooie exemplaren werden er door de mannen gevonden. Normaal zie je ze opgedroogd in een souveniers winkeltje liggen, maar deze waren dus echt. Grappig om te zien hoe ze hun armen bewogen en de, noem het stekeltjes, bewogen. Na de nodige foto's genomen te hebben hebben we de ster weer terug gegeven aan de zee.

Tijd om op zoek te gaan naar een restaurant. Dit keer gingen we voor de pizza. Pizza eten in American is leuk. Je kan namelijk kiezen hoe groot je de pizza wil: 10", 14" of 18". 18" is echt groot. Met een groep van 7, moesten twee 18" pizza's wel lukken. Nou met gemak gingen ze op. Er was zelfs behoefte aan meer.

Morgen gaat de reis weer verder. Fort Lauderdale staat op het programma. Flink stukje rijden. Dus tot morgen.